- Szczegóły
- Diagnoza logopedyczna (badania przesiewowe Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej,
badania własne nauczyciela)
- Ćwiczenia przygotowujące narządy artykulacyjne do wywoływania zaburzonych głosek.
- Ćwiczenia oddechowe.
- Ćwiczenia narządów artykulacyjnych: języka, warg, podniebienia miękkiego, żuchwy.
- Ćwiczenia emisyjno- głosowe.
- Ćwiczenia właściwe z zakresu korekcji wad wymowy.
- Wywołanie głoski w izolacji.
- Utrwalenie głoski korygowanej na materiale językowym w logotomach,
wyrazach (nagłos, śródgłos, wygłos), zdaniach.
- Ćw. utrwalające wywołaną głoskę w wierszach, piosenkach, wyliczankach, rymowankach.
- Automatyzacja poprawnej wymowy w mowie spontanicznej, opowiadanie ilustracji, historyjek obrazkowych, rozmowy kierowane.
- Ćwiczenia wspomagające terapię logopedyczną.
- Ćw. ortofoniczne.
- Ćw. stymulujące rozwój słuchu fonemowego.
- Ćw. stymulujące ogólny rozwój dziecka (rozwijanie słownictwa czynnego i biernego, koordynacji wzrokowo- słuchowo- ruchowej, pamięci, myślenia, orientacji przestrzennej).
- Kształtowanie twórczej aktywności słownej dziecka poprzez tworzenie swobodnych tekstów, rymowanek.
- Wyrabianie u dzieci umiejętności posługiwania się poprawną polszczyzną, wskazywanie różnic pomiędzy gwarą, a językiem literackim.
CEL I GŁÓWNE ZADANIA TERAPII
- Kształtowanie prawidłowej mowy poprzez korygowanie zaburzeń w zakresie strony fonetycznej, leksykalnej, gramatycznej.
- Stymulowanie opóźnionego rozwoju mowy.
- Doskonalenie wymowy już ukształtowanej.
- Wdrażanie do praktycznego wykorzystania nawyków poprawnej wymowy przyswojonej w toku ćwiczeń.
- Usprawnianie techniki czytania.
PLAN PRACY
- Prace organizacyjne: przygotowanie gabinetu do podjęcia terapii logopedycznej,
zebranie pomocy dydaktycznych.
- Diagnoza logopedyczna - kwalifikowanie dzieci do zajęć logopedycznych, zapoznanie się
z orzeczeniami/opiniami psychologiczno-pedagogicznymi, konsultacje z wychowawcą, przygotowanie dokumentacji, programów pracy z uczniami (indywidualnych/grupowych). - Ćwiczenia logopedyczne.
- Oddechowe: wyrabianie oddechu dla mowy, ćw. oddechu przeponowego, wydłużanie fazy wydechowej, ćw. emisyjne, ćw. ekonomicznego zużywania powietrza i umiejętności synchronizowania pauz oddechowych z treścią wypowiedzi.
- Głosowe: wyrabianie właściwej tonacji, kierowanie głosu na maskę, ćw. umiejętności modulowania siły głosu i prawidłowego brzmienia głosek w sylabach, wyrazach, zdaniach, naśladowanie głosów.
- Słuchowe: usprawnianie odbioru bodźców akustycznych, rozpoznawanie wrażeń słuchowych,
ćw. poczucia rytmu, rozróżnianie głosek dobrze i źle wypowiedzianych. - Artykulacyjne: usprawnianie właściwego funkcjonowania narządów mowy, wywoływanie głosek w izolacji, utrwalanie ich poprawnej realizacji w logotomach, wyrazach, zdaniach, nauka wierszy, rymowanek z nasileniem głoski ćwiczonej.
- Leksykalne: rozwijanie mowy poprzez opowiadanie historyjek obrazkowych, opowiadanie ilustracji, przeczytanego tekstu, udzielanie odpowiedzi na pytania, gry i zabawy ortofoniczne,
ćw. w czytaniu i pisaniu, kształtowanie umiejętności językowych.
- Współpraca z wychowawcą, rodzicami. Instruowanie o sposobie korekcji mowy, pokaz ćwiczeń, informowanie o postępach/ pedagogizacja rodziców: warsztaty, ulotki, gazetki.
- Opracowanie ocen efektywności dla uczniów.
- Sformułowanie wniosków do dalszej pracy.
- Szczegóły
**** Piękna Mowa ****
Prawidłowa artykulacja głosek wymaga od dziecka sprawnych narządów mowy
oraz świadomości ich ułożenia bez kontroli wzrokowej.
ĆWICZENIA USPRAWNIAJĄCE NARZĄDY MOWY DO PRAWIDŁOWEJ ARTYKULACJI GŁOSEK
*******************************************
v GŁOSKI WARGOWE: p, p’, b, b’, m, m’, f, f’, w, w’
ü Gwizdanie,
ü Cmokanie,
ü Przenoszenia za pomocą słomki chrupek, skrawków papieru,
ü Dmuchanie przez słomkę umieszczoną w kubku z wodą,
ü Kilkakrotne wymawianie głoski u lub i,
ü Ściąganie i rozciąganie warg
ü Ssanie wargi górnej i dolnej.
*(kreska u góry głoski oznacza zmiękczenie p’- pi, m’- mi, f’- fi, itd.)
v GŁOSKI NOSOWE: ą, ę, m, m’, n, n’
ü Ziewanie,
ü Wciąganie policzków do wewnątrz jamy ustnej,
ü Wymawianie samogłosek z szeroko otwartymi ustami,
ü Nadymanie policzków i wypuszczanie powietrza przez nos,
ü Wdech przez usta, wydech przez nos,
ü Powolne wdychanie i wydychanie powietrza przez nos przy zamkniętych ustach,
ü Powolne wdychanie i wydychanie powietrza przez jedną dziurką nosa przy zamkniętych ustach,
ü Głęboki wdech przez nos i wydech szeroko otwartymi ustami oraz zaciśniętymi skrzydełkami nosa.
ü Zabawy ze słomką, wciąganie powietrza i przenoszenie drobnych elementów- kulek
z papieru, płatki śniadaniowe, konfetti zrobione dużymi ozdobnymi dziurkaczami,
ü Wypowiadanie sylab apa z przedłużonym momentem zwarcia warg.
v GŁOSKI BEZDŹWIĘCZNE : p, p’, t, k, k’, s, sz, ś, c, cz, ć, f, f’, h, h’
Sytuacja, w której dziecko udźwięcznia głoski bezdźwięczne zdarza się rzadko. W takiej sytuacji polecamy dziecku umieszczenie prawej dłoni na naszej krtani lewą zaś na jego krtani, wymawiamy szeptem wyrazy oraz głoski bezdźwięczne : ssssss, ffffffff, chchchchch.
v GŁOSKI DŹWIĘCZNE : b, b’, d, g, g’, z, ż, ź, dz, dż, dź, w, w’, m, m’, n, ń, l’, r
ü Uświadamiamy dziecku pracę wiązadeł głosowych podczas wymawiania samogłosek,
w tym celu prosimy dziecko aby głośno wymawiało głoski dźwięczne w otoczeniu samogłosek: aba, obo, ubu, ebe, yby, awa, owo, uwu, ewe, ywy itd.
*Uwaga
Dobrym sposobem jest poproszenie dziecka o położenie wewnętrznej dłoni lewej ręki na naszej krtani oraz wnętrza prawej dłoni na jego krtani . Podczas wypowiadania sylab otwartych tj. głoska dźwięczna plus samogłoska, dziecko uświadamia sobie powstające wibracje w czasie wybrzmiewania głosek dźwięcznych co odróżnia je od głosek bezdźwięcznych.
v GŁOSKI ZĘBOWE (PRZEDNIOJĘZYKOWO-ZĘBOWE): t, d, s, z, c, dz, n
ü Unoszenie języka do górnych zębów i opuszczaniu go do zębów dolnych,
ü Liczenie językiem górnych i dolnych zębów,
ü Wahadło- kierowanie wysuniętego języka do prawego i lewego kącika ust,
ü Przesuwanie czubkiem języka po zewnętrznej powierzchni zębów,
ü Przesuwanie grzbietu języka w taki sposób, by dotykała górnych zębów, jednocześnie czubek języka jest mocno przyciśnięty do wewnętrznej strony dolnych siekaczy.
v GŁOSKI DZIĄSŁOWE: sz, ż, cz, dż, r, l, l’
ü Podnoszenie języka do wałka dziąsłowego tuż za górnymi zębami,
ü Przyklejanie do wałka dziąsłowego kawałka opłatka, chrupka, dziecko zaś ma go odkleić czubkiem języka,
ü Czyszczenie wewnętrznej strony zębów górnych językiem,
ü Stawianie kropek językiem na wałku dziąsłowym,
- Uwaga:
Sprawdzamy czy dziecko potrafi wysunąć język na brodę oraz czy czubek języka przybiera wtedy kształt serduszka. Oznacza to wówczas, że wędzidełko jest zbyt krótkie i dlatego dziecko ma problemy z pionizacją języka czyli nie może ono dotknąć wałka dziąsłowego.
ü Wędzidełko można rozciągnąć poprzez masaże miękką szczoteczką do zębów oraz kciukiem
i palcem wskazującym.
v GŁOSKI TYLNOJĘZYKOWE: k, k’, g, g’, h, h’
ü Przesuwamy czubek języka po podniebieniu od zębów zaglądając jak najdalej do gardła.
ü Wysuwanie i wsuwanie języka do jamy ustnej,
ü Wysuwanie szerokiego języka na brodę i unoszenie go w kierunku nosa, przy opuszczonej dolnej szczęce.
ü Zlizywanie z talerza drobnych cukierków, miodu, nutelli.
v GŁOSKI ŚRODKOWOJĘZYKOWE: ś, ź, ć, dź, ń
ü Przyciskanie grzbietu języka do dziąseł podniebienia, staranie się utrzymać go w tej pozycji
w czasie opuszczania i podnoszenia szczęki dolnej,
ü Mlaskanie środkiem języka,
ü Ssanie cukierka,
ü Unoszenie środka języka, gdy jego czubek przylega mocno do wewnętrznej części dolnych zębów.
